fimmtudagur, 30. apríl 2009

Happy-Go-Lucky


Ég ákvað að gera mér glaðan dag og leigja mér spólu. Í þetta skiptið var Happy-Go-Lucky fyrir valinu. Í þessari mynd leika engir stórleikarar en í leikenda hópnum eru Sally Hawkins, Alexis Zegerman og Alexis Zegerman. En Mike Leigh bæði leikstýrði og skrifaði handritið að myndinni. Hann hefur gert myndir á borð við Vera Drake og Secrets & Lies en þær voru báðar tilnefndar til óskars fyrir handrit og leikstjórn.

Happy go lucky er ein furðulegasta mynd sem ég hef á æfi minni séð. Hún fjallaði um einhleypa konu sem bjó í þröngri og litskrúðugri íbúð í listamanna hverfi í London. Hún starfaði sem barnaskólakennari þar sem hún lifði sig inní leiki barnanna. Í frítíma sínum datt hún í það og stundaði ýmis furðuleg námskeið eins og kennslu í trampólíni og flamingó dansi. Hún elskaði lífið, elskaði alla í kringum sig og elskaði hamingjuna. Í tilefni af þrítugsafmæli sínu ákvað hún að fá sér bílpróf. Ökukennari hennar reyndist vera andstæða hennar, hann hataði alla og lífið sjálft. Hún var bjartsýn um að geta bjargað lífi hans, koma honum auga á ljósið í enda ganganna, eins og hún átti svo auðvelt með að gera fyrir annað fólk í kringum sig.

Myndin spannar yfir ákveðið tímabil í lífið Poppy (Sally Hawkins) og sýnir áhorfendum mismunandi týpur og lífshamingju fólks. Sally Hawkins fer á kostum í þessu hlutverki. Maður sér að hún er alltaf glöð þó svo að tárin fylla augun hennar. Hún er endalaust hamingjusöm þó svo að maður veit hvað hún hefur gengið í gegnum margt sárt í gegnum lífsleiðina. Hún tekur öðruvísi á vandamálum heldur en við hin, hvort það sé réttara eður ei.


Umhverfið í myndinni er litskrúðugt og skemmtilegt og spannar aðalpersónu myndarinnar, Poppy. Campten hverfið í London er einstaklega skemmtilegt og svolítið öðruvísi frá hefðbundnum íbúðarhverfum í Bretlandi. Þrátt fyrir það birtist fyrir manni hefðbundna pöbba-lífið og múrsteinshúsin.

Myndatakan var ekkert sérstök, hvorki óhefðbundin né eitthvað sérstaklega flott. Hún var tiltörulega hefðbundin.

Myndin var tilnefnd til Óskarsveðlaunanna fyrir besta handrit. Mér fannst hún ekki eiga það sérstaklega skilið þar sem hún er ekki í sama flokki og Good Will Hunting, Pulp Fiction eða Chinatown sem hafa unnið til þeirra verðlauna.

Þrátt fyrir furðuleikan hélt myndin manni við efnið. Þegar myndin var búin sat maður eftir í sófanum með tóma poppskál og ótal furðulegra spurninga.

Hér er trailerinn fyrir þessa myndi.

1 ummæli:

Siggi Palli sagði...

5 stig.

Það er varla hægt að tala um að Mike Leigh skrifi handritið, því það er að langmestu leyti byggt á spuna leikaranna. Öfugt við aðferðir Valdísar Óskarsdóttur í Sveitabrúðkaupi fer spunavinnan fram á æfingum, en þegar myndin er tekin er allt orðið nokkuð fastmótað.